جشنواره ای كه گذشت به لحاظ نظم و انضباط حاكم بر آن بسیار مطلوب بود و در آن خبری از بی نظمی های سال گذشته از بابت رسیدن فیلم ها سر موعد مقرر نبود.

اما برخی فیلم های به نمایش درآمده در بخش مسابقه، چندان چنگی به دل نزده و از نظر جذب مخاطب در اكران عمومی سال آینده با مشكلات بسیار روبرو خواهند بود.

فیلم هایی كه اغلب با هزینه های نسبتا سنگینی ساخته شده اما هیچیك مساله مخاطبان سینمای ایران نیستند.

برخی این آثار همچون 'پذیرایی ساده' ساخته مانی حقیقی كاملا به سینمای تجربی نزدیك است و قابلیت جذب مخاطب عام و نیز رضایتمندی آنها را ندارد زیرا قصه فیلم مساله شخصی فیلمساز است، نه بخش عمده ای از سینماروها كه همچنان به درستی تشنه روایت قصه هستند.

با این حال تعدد گونه های سینمایی بسیار در جشنواره سی ام فجر، مایه امیدواری است زیرا در سال های اخیر با توجه به گرایش مخاطب به یكی از گونه ها، كل سینمای ایران به تسخیر آن درمی آمد.

آفتی كه در سالیان اخیر منجر به ریزش مخاطب شد و پای بسیاری از سینماروها را از سینما كوتاه كرد.

در جشنواره سی ام فیلم فجر گونه كمدی، دیگر گونه غالب سینمای ایران نیست و در كنار باقی گونه ها حضور دارد.

فیلم هایی با درونمایه سیاسی مانند 'قلاده های طلا' و 'محرمانه تهران' در كنار ملودرام های اجتماعی همچون 'برف روی كاج ها' و 'پل چوبی' در جشنواره سی ام فیلم فجر حضور داشته و سینمای دفاع مقدس نیز پس از چند سال ركورد با فیلم های 'روزهای زندگی' ساخته پرویز شیخ طادی و 'ملكه' اثر محمد علی باشه آهنگر در آن اعلام وجود كرد.

فیلم هایی كه بیشترین جوایز جشنواره سی ام را به خود اختصاص داده و بیشترین حجم نقدهای مثبت را از اهالی رسانه دریافت كردند.

سینمای انیمیشن كه در ایران سابقه بسیار اندكی دارد با فیلم 'تهران 1500' ساخته بهرام عظیمی خبر از ظرفیت بسیار قوی و بالقوه در این وادی داد كه خوشبختانه به فعل رسیده و به اثر قابل تاملی همچون فیلم فوق رسیده است.

عظیمی همراه با گروه دویست نفره خود كار طاقت فرسایی را به سرانجام رسانده و به لحاظ تكنیكی به سطح قابل قبولی رسیده است.

در این میان فقط مشكل اساسی سینمای ایران یعنی فیلمنامه به كیفیت نهایی كار لطمه زده است.

ملودرام های امسال نیز در ادامه آثار درخشان سال گذشته از كیفیت مطلبی برخوردار است كه امیدهای بسیاری را برای اكران عمومی برانگیخته است.

'برف روی كاج ها' به عنوان نخستین اثر معادی در مقام كارگردان، اثر قابل تامل و تفكر برانگیزی است كه ذهن مخاطب را پس از پایان فیلم نیز چند ساعتی به خود مشغول می كند.

سینمای كودك و نوجوان نیز با فیلم های 'پیشونی سفید' ساخته سید جواد هاشمی و 'سلام بر فرشتگان' به كارگردانی فرزین اژدری از ركودی چندساله بیرون آمده و روزهایی آفتابی را برای انبوه مخاطبان خود نوید می دهد.

به خصوص اولی كه با توجه به قصه جذاب و ساختاری آبرومند، امیدهای زیادی را به گیشه بسته است.

سینمای كمدی نیز با سه فیلم 'خوابم میاد' ساخته رضا عطاران، 'چك' به كارگردانی كاظم راست گفتار و 'آزمایشگاه' اثر حمید امجد، نمره قبولی گرفته و دیگر كمتر نشانی از كمدی های سخیف سال های اخیر در آنها به چشم می خورد.

اولی یك كمدی عطارانی با همه مولفه های خاص آثار او است كه بازی های خیره كننده ای از اكبر عبدی، ناصر گیتی جاه و رضا عطاران را با خود دارد و در صورت برخورداری از یك اكران مناسب می تواند در جدول پرفروش های سال قرار گیرد.

'چك' نیز كمدی اجتماعی جمع و جوریست كه قصه تكراری خود را خوب و بدون لكنت تعریف كرده و لحظات خوبی را برای مخاطبان رقم می زند.

این فیلم از فقر تولید لطمه بسیار خورده و در چند قدمی یك كمدی درخشان متوقف شده است.

به نظر می رسد كه سینمای ایران در سال پیش رو با وجود برخی تولیدات ضعیف و كاملا ضد قصه گو، بواسطه تنوع مضامین می تواند روزهایی آفتابی و پرمخاطبی را داشته باشد.

فراهنگ ** 9173 ** م.ج ** 1071